12/4/09

Anarquismo e Galeguismo

(Traductor gallego-español) Comentarios a: Xavier Cordal: Tácticas (Vieiros, 08/04/2009)

#22 hai 1 dia Sr_J

#16: "Que queda de aqueles obreitos e campesiños que aprenderon en castelán as ideas anarquistas, as ideas internacionalistas, socialistas... e pensabano que o galeguismo erache unha cousa de señoritos"

Pois queda, logicamente, a lembrança de aquilo como um erro histórico do anarquismo e do socialismo, uma miopia brutal. Umas ideologias que se orgulhavam de defender os interesses do povo trabalhador, e que teimavam em fazê-lo numa língua que não era a que falava esse povo trabalhador, senão a língua dos señoritos burgueses... esperpéntico, e todo porque aprenderam as suas ideias em livros escritos em castelão e identificavam de jeito infantil essa língua com essas ideias, e o galego com o atraso e os velhos tempos a superar. Se se analisa o mecanismo psicológico que hai implícito aí, não é que fale mui bem de aqueles pensadores tão avançados. Pura questão de ignorância, no fondo, que não resiste a mais mínima análise hoje em dia, ainda que polo visto alguns seguem empenhados no mesmo.

#26 hai 11 horas e 48 minutos Raimundo [Valora este comentario Positivo -4 Negativo]

#22 SR_J, a cuestión é política, de liberdade, igualdade e fraternidade. Pódese loitar por estes ideales en calquer idioma.

Os anarquistas tiñan unha ideoloxía que abarcaba o sexo (libre), o idioma (o esperanto, o traballo (con cooperativas de obreiros), xénero (libeeración da muller, política (nada de partidos, asambleas, voto direuto).

Era o que quería o pobo galego, onde mellor entraba a cultura galega campesiña, a cultura matriarcal que inda pervivía, con unha grande liberdade da muller pra deitarse con quen quixera.

Era o anarquismo de Muros (galegofalante), ou de Coruña (mais castelánfalante), o que representaba ao pobo galego. Non os señoritos galeguistas.

Os galeguistas eranche pequenoburgueses... e moito meapilas, partidarios dos curas, como fai pouco recordaba en Vieiros o Alonso MOntero (non lles falaras do aborto)... e reaccionarios socialmente. E moitos deles collíanlla con papel de fumar

O anarquismo era mais galego que o galeguismo.

Inda qeu pra eles o idioma erache secundario para a liberación dos pobos, dos traballadores, das mulleres (e moitas veces un atranco, como pode verse no País Vasco).

Loxicamente... o importante pra unha muller é poder deitarse con quen queira... e secundario, ter que facelo falando galego...

#31 hai 3 horas e 34 minutos Sr_J

#26
Raimundo, em primeiro lugar, suponho que te decatarás de que dizer que tal ou qual ideologia era mais "galega" (como fas ti com o anarquismo) supom partir duma conceiçao do que significa "ser galego" própria dum nacionalismo galego essencialista. Como ti te auto-situas nas antípodas desse pensamento, sorprende-me que uses esse argumento.

Em segundo lugar, quando descreves o galeguismo desse tempo estás a dar uma visão distorsionada. Escolhes para representar o conjunto do galeguismo o que era apenas uma parte minoritária del: a representada pola efêmera Direita Galeguista de Risco, que efectivamente era clerical, reaccionária, etc... e que precisamente por isso tivo que rachar com o Partido Galeguista, que NÃO era assi. Os nacionalistas galegos da preguerra (estivessem ou não no PG, que não tinha a exclussividade da representação do galeguismo nem o pretendia), não eram a caricatura que ti pintas. Castelao ou Bóveda eram claramente progressistas, mália serem católicos. A USG de Xohán Xesús González era um partido tão de esquerdas como o PSOE. No próprio PSOE havia gente como Jaime Quintanilla (que deveria ser "dos teus", sendo o primeiro alcalde de FERROL durante a II República), galeguista 100% e co-fundador das Irmandades da Fala. O PC (que a pouco da sua fundação dizia que Espanha não existia, era uma ficção, o que existia era Galiza, Castela, Euskadi e Catalunya) tinha em Benigno Álvarez um nacionalista de manual, que falava em galego em Madri quando ia ali em representação do PC de Galiza (el si entendia que para falar em nome do povo trabalhador galego não o podia fazer numa língua estranha a el). E, por suposto, havia também anarquistas galeguistas, como os havia espanholistas -estes últimos porque não perceberam bem o que significa o anarquismo, é claro ;-)

Em terceiro lugar, fixa-te que o anarquismo (com o que, por certo, concordo no fundamental, assi que não vas fazer que o ataque) defendia o esperanto como língua comum a toda a Humanidade... mas em qualidade de 2ª língua. E precisamente fazia-o para que, ao ser uma língua criada ex novo, não houvesse ninguém que partisse da situação de privilégio de te-la como língua materna. É dizer, a ideia do esperanto é o de servir de língua de intercâmbio entre gentes com diferentes línguas maternas, que se atopariam assi na mesma situação de partida no seu desconhecemento inicial da língua comum. Ninguém teria a vantagem inicial de dominar desde o berce a língua internacional. Todo o contrário do que supom elevar a língua própria dum território (como p.ex. o castelão) ao rango de língua de intercâmbio por riba de outras línguas territoriais (p.ex. o galego).

#32 hai 3 horas e 20 minutos Sr_J

Castelao sobre o anarquismo, no "Sempre en Galiza":

Os anarquistas galegos tamén poden aceptar a proposta maximalista de Galiza, sen detrimento das ideias que profesan. Ante os problemas de liberdade os anarquistas non poden manterse dubidosos. Saben moi ben que non hai homes libres en pobos que non gozan de liberdade, i están autorizados, pola súa propria conciencia, a recoñeceren a personalidade nacional de Galiza e o dereito que lle asiste para vivir libremente confederada cos demais pobos da Iberia ou do mundo. Non esquezamos que o federalismo é, para os libertarios, a única fórmula de unión entre os homes, as institucións e os pobos.

Non hai nada máis contrario á ideoloxía anarquista que unha unidade estatal que desvalorice a misión dos homes, das institucións e dos pobos. Por outra parte, as variedades étnicas, sociaes e políticas caben dentro da unidade económica, e non hai máis solución que o federalismo para chegar á paz do mundo.

Pode dicirse que Pi i Margall é un clásico do anarquismo hespañol, e, polo tanto, a nosa doutrina federalista non pode ser refugada polos libertarios galegos. Toda federación é a resultante dun pacto, que non pode celebrarse cando as partes non teñen personalidade e liberdade para pactaren. Esto quer decir que os anarquistas recoñecen, de antemán, o dereito natural dos pobos a gobernárense autonomicamente, pois neste dereito reside a forteza e seguridade do pacto federativo ou confederativo. E a meirande coincidencia de Proudhon e Pi i Margall estriba en que os contraíntes do pacto federativo non soio deben obrigarse senón que deben reservar para si máis dereitos, máis autoridade e máis liberdade da que ceden, pois coa división da soberanía evítanse as extralimitacións do poder estatal.

http://outraesquerda.blogspot....

#33 hai 2 horas e 43 minutos Raimundo

#32 Sr_J, os anarquistas contra o que loitaban era contra o poder, contra todalas formas de poder...

Supoño que non estarían contra a construcción nacional do estado de benestar socialdemócrata... e penso que algúns estarían a favor de exércitos da ONU, nacionais-internacionais. Nin contra un exército europeo... Sí, contra os da OTAN de Obama.

E estarían contra o caciquismo autonómico, ou o caciquismo dos concellos... Non só contra o nacional...

Contra o abuso de poder... onde se dera... e hoxe en España dáse mais nos concellos e autonomías do "ladrillo" que nun goberno que non pode facer cumnprir a Ley de Dependencia, a lei que pode crear centos de miles de postos de traballo novos...

Penso que estarían nese caso a favor do goberno, e contra as autonomías e concellos que a retrasan, sen importarlles o cuidado dos vellos...

#34 hai 2 horas e 36 minutos Raimundo

#31, Sr_J, o que quería decir e que o anarquismo concordaba mais coas aspiracións do pobo galego (dos campesiños, das mulleres), que os galeguistas.

Por amplitude de miras... por ten en conta a liberdade suxual da muller, o aborto, as cooperativas... as cousas que íanlle resolver realmente os problemas da vida a xente...

Entanto os galeguistas, neste senso, non aportaban solucións. Querían o mellor pra o pobo, pero... non pasaban diso... a maioria... e en canto ao aborto, un problema vital pra moitas mulleres, estou certo de que a maioría... arrepiabálles...

Nese senso, o verdadero galeguismo penso que foi o anarquismo... porque era o mellor pra a xente... sen mais... sen esencialismos... polo aborto, polo amor libre... etc...

#36 hai 2 horas e 32 minutos Raimundo

#31 Sr_J, a lingua, penso que querían unha lingua universal... que todo o mundo aprendería... como hoxe calquera das dez linguas universais (ingles, castelán, chino, ruso, portugués...).

E cos traductores simulténeos dentro de 10 anos, xa non haberá problemas políticos coa lingua, cos nacionalismos...

Sr_J #37 hai 1 hora e 39 minutos Sr_J

#33: Vamos ver, Raimundo, ainda admitindo que o conceito de "anarquismo" é amplo e deve admitir heterodóxias no seu seio, em nenguma definição pode caber o apoio à criação de exércitos. Anarquistas apoiando um exército europeu!? Imagino que também policia e cárceres, não é? Venha ho... o que hai que ouvir por não ser sordo!

E #36, dis "penso que querían unha lingua universal... que todo o mundo aprendería... como hoxe calquera das dez linguas universais (ingles, castelán, chino, ruso, portugués...)."

Uf... não sei de onde sacas isso de que existam 10 "línguas universais" que "todo o mundo aprende". O único parecido a uma "lingua franca" internacional, a dia de hoje, é o inglês. Mas mesmo o inglês é conhecido só por uma mi-no-ria da Humanidade. Não se achega nem de longe a ser universal, e o resto das que citas muito menos. Ademais que te contradis de forma notável: se como dis o português (=galego) fosse universal e todo o mundo o aprendesse, onde estaria o problema em que na GZ todo for em galego? A ninguém lhe causaria incômodo nengum!!

De todos jeitos tenho que corrigir-te porque o que dis NÃO se corresponde de nenguma maneira com a visão anarquista do que era o esperanto. Podes consultá-lo na Wikipedia ou em qualquer sítio, não é difícil... mas insisto: se defendiam a criação duma língua nova, como o esperanto, era precisamente para não adotar nenguma das existentes. Poderiam ter simplemente dito: "todos devemos aprender francês", ou inglês, ou qualquer outra língua de prestígio, que já existiam na altura. Mas não o figérom! E a razão era essa: se escolhiam o francês, os franceses teriam uma vantagem; se o inglês, os ingleses, etc. E era isso o que queriam evitar, por isso o esperanto tem contribuções de muitas línguas diferentes.

Mas bom, já vejo eu qual é a tua ideia de anarquismo.

Oes, e esse toque final de que "cos traductores simulténeos dentro de 10 anos, xa non haberá problemas políticos coa lingua, cos nacionalismos...", por favor, isso não se solta assi sem avisar... que igual morre alguém com a risa! Mas a ver, se realmente pensas isso (que é como crer que a invenção do trator eliminaria a fame no mundo), por que estás a castigar-nos com as tuas diatribas?

Raimundo #38 hai 58 minutos Raimundo

#37 Sr_J, penso que hoxe un anarquista estaría dacordo coa intención de Lula de facer un exército sudamericano, porque impediríalle a intervención dos americanos. E un exército europeo, podería servir para o mesmo, pra evitar conflictos... penso que hoxe un anarquista poderíao velo como un paso "internacionalista" (e dende logo, esto pode facer rire).

E penso que a técnica pode evitar pronto os conflictos lingüísticos... cos traductores simultáneos... e mais o Plan Burela (un ensino trilingüe en inglés, castelan e galego ou vasco)... e isto tamén pode facer rire, como todo a que está no aer...

Penso que un anarquismo futuro podería ter en conta solucións a nivel continental, e solución baseadas na utilización social das novas técnicas da comunicación... pra facer política... Utilizando o bó que hai... en Lula, nas tecnoloxía... como fan a xente nova...

#40 hai 41 minutos Sr_J

#38: pois não. Porque se por algo se distingue o anarquismo é por não aceitar facilmente o "mal menor". O anarquismo não busca soluções fáciles, nem claudicações. Mas não porque o diga eu: o anarquismo não está morto, hai indivíduos e organizações anarquistas (ateneus, sindicatos, foros, centros sociais). Vai canda eles, a ver que lhes parecem esses exércitos que propós (é tão doado como inscrivir-se num foro em internet e deixar uma mensagem). A ver que che contam, mas não te fagas ilusões...

E o da técnica como panacéia, sinto dizir-cho mas leva 100 anos superado. Olha, ao começo da revolução industrial os automatismos iam permitir que todos vivissemos trabalhando apenas umas poucas horas ao dia, e nas tarefas mais estimulantes. O trator e as sementes modificadas iam eliminar a fame no mundo. E claro, Internet vai eliminar a ignorância e todos seremos espíritos livres... pois não, filho. A tecnologia pode facilitar algumas cousas (ou fodê-las), mas não resolve os problemas fundamentais. Os problemas políticos, econômicos ou sociais da Humanidade não vão ser solucionados, nem o fôrom nunca, polos avanços da técnica. Entre outras cousas, porque a técnica está sempre subordinada à política e à economia.

Raimundo #41 hai 22 minutos Raimundo

#40, Sr_J, pois sí, e o mal menor, pero tamén é unha nova situación mundial... baseada nuha nova tecnoloxía... que esta na base da posibilidade dunha expansiópn do coñecemento impensábel fai 15 anos... E o coñecemento é poder... grazas as novas tecnoloxías... e pode ser un poder, un coñecemento, en mans do pobo...

Que ten perigo, porque xa andan a esmagalo... o acceso ao coñecemento libre e gratuito...

Verémolo...

No hay comentarios: