“No creemos en absoluto en los derechos individuales”, dice una dirigente de los CDRs

"Núria Martí és la portaveu d’Arran, (...). El sábado salió en el programa más visto de TV3 diciendo esto:

 “Nosotros en lo que no creemos en absoluto es en los derechos individuales. Nosotros creemos que solo son legítimos los derechos colectivos. 

Entonces que una persona no pueda entrar en una facultad o que no pueda llegar a la hora a su puesto de trabajo a nivel individual cuando miles y miles de personas se están jugando su libertad para conseguir derechos fundamentales pero también objetivos a larga duración me parecería como una visión muy egoísta. 

Además las cosas se consiguen luchando en las calles, es la única forma que tenemos de conseguir nuestros objetivos. Para nosotros nuestro límite no son nunca ni los derechos individuales ni la ley impuesta. Nuestro límite es la razón, porque la tenemos”.

 O sigui que la pijeta d’Arran no creu en els drets individuals. Que son cosas como el derecho a la vida, a la integridad física, a la libre creencia, a la libertad, al honor, a la libre circulación, a la enseñanza… Y como no le gustan, se los quita a los demás. (...)"          (Dolça Catalunya, 18/11/19)

Una agenda política debe estar basada en los derechos e intereses de los ciudadanos, no en los de las naciones u otros entes teológicos... en la pobreza, en los recortes...

"(...) Resulta como consecuencia inútil discutir sobre las ventajas o inconvenientes para los ciudadanos del mantenimiento de la unidad de España o la independencia de Cataluña. 

El debate no tiene que ver con los derechos de las personas sino con los de las naciones. Para los nacionalistas, las naciones son sujetos colectivos con derechos e intereses propios al margen y hasta en contra de los de quienes las constituyen. Esa es la pulsión antidemocrática de todo nacionalismo.(...)

El problema surge porque, a pesar de su proclamado origen natural, las naciones no son sino que se imaginan, cuestión de fe más que de razón. Se cree en una nación y no en otra lo mismo que en este dios y no en aquel. Tanto los creyentes religiosos como los nacionalistas están convencidos de que el suyo/suya son verdaderos y los de los demás, invenciones más o menos espurias.

 Para un nacionalista español, la única nación verdadera es España, Cataluña si acaso una región; para uno catalán, la verdadera es Cataluña, España si acaso un Estado. Pero a diferencia de lo que ocurre con la religión, progresivamente reducida al ámbito de lo privado —pocos son hoy, al menos en el ámbito occidental, los que piden correspondencia entre Estado e identidad religiosa—, la nación se ha convertido en el sujeto político por excelencia de la modernidad y el “a cada nación, su Estado; y a cada Estado, su nación” en uno de los axiomas más indiscutidos del imaginario político contemporáneo.

Este y no otro es el fondo del desencuentro entre el Gobierno español y el catalán. Mientras que para el primero el sujeto de soberanía es la nación española, para el segundo lo es la catalana, igual de naturales y preexistentes a la voluntad de los ciudadanos, tanto la una como la otra.

 Y no es sólo un problema de Gobiernos sino también de ciudadanos. Son muchos los españoles, probablemente la mayoría, que consideran que el único sujeto político legítimo es España y muchos los catalanes para quienes lo es Cataluña, posiblemente también la mayoría, si consideramos no solo los que en un referéndum votarían a favor de la independencia sino a todos los que creen que el marco de decisión debe de ser Cataluña, no el Ampurdán, España, Europa o cualquier otra supuesta comunidad natural, al margen de cual sea el sentido de su voto. (...)

La solución, desde la perspectiva de un razonable agnosticismo sobre el hecho nacional, no pasa por asumir la agenda política nacionalista en torno a si más o menos autogobierno sino por la defensa de una centrada en los derechos de los ciudadanos y no en los de las naciones.

 La discusión sobre las ventajas e inconvenientes de un modelo federal, por ejemplo, debe y puede plantearse desde lo que es bueno o malo para los españoles, no como respuesta a las demandas de un nacionalismo catalán que razonablemente nunca se va a dar por satisfecho. Su objetivo es la construcción de un Estado-nación catalán, no mayores o menores cuotas de autogobierno o de dinero  (...)

 No es seguro que en estos momentos una agenda política basada en los derechos e intereses de los ciudadanos, no en los de las naciones u otros entes teológicos, sea ya posible pero sí que es la única que permitiría una salida razonable al bucle melancólico de los debates sobre la identidad en los que la sociedad española, a uno y otro lado del Ebro, lleva décadas enfangada."               ( Tomás Pérez Vejo ,  El País,  10 DIC 2014)

¿No es humillante para un niño de Badalona no poder escribir poesías escolares en castellano? ¿Sería humillante para Cataluña que pudiera hacerlo?

"El otro concepto es todavía más importante, porque dice que a veces hay que vulnerar derechos individuales en favor de los derechos colectivos.

Alicia [Sánchez-Camacho] no tiene derecho a escolarizar a su hijo en castellano porque la inmersión lingüística es un bien superior. Exactamente el contrario de lo que nos dicen los españoles: son las personas, no las lenguas, las que tienen derechos; y las tierras no tienen lenguas.

¿Ah, no? Nosotros -y es un nosotros muy compartido por todo el mundo- contestamos: la cohesión social se hace en torno a la lengua propia de la comunidad, o la comunidad desaparece.

El PP ha ido atacando la comunidad lingüística catalana desde la periferia, pero ahora, con un cestillo de votos, también en Cataluña. Nos hace más pequeño el mercado cultural, que quiere decir que nos resta prestigio, negocio e imaginario. Nos debilita. Nos humilla.

¿Por qué tanto esfuerzo? Porque el estado autonómico del café para todos pretendía diluir Cataluña. Españolizarnos. ¿Y qué forma más evidente de hacerlo que conseguir que, de Figueras a Guardamar, todo el mundo hable la lengua de Querétaro?" (lavozdebarcelona.com, 30/06/2011)

Comentario:

¿Es humillante para Cataluña el hecho de que unos padres castellanohablantes pidan que su hijo reciba la enseñanza en dos lenguas, en su materno castellano, y en catalán? En una escuela en la que todos sus profesores hablan perfectamente ambas lenguas, lo es.

Porque, ¿No es humillante para ese niño, para sus derechos individuales, no escribir poesías escolares en castellano? En el idioma que conocen perfectamente sus profesores. Pues lo es, evidentemente. Toda discriminación humilla. Y ese niño es discriminado por lengua.

Lógicamente un padre rumano no puede pedir que su hijo reciba enseñanza en su lengua materna, porque ninguno de los profesores lo habla. Es imposible. Por tanto, no existe discriminación de unos profesores hacia ese niño rumano.

Como en París un niño español no puede exigir que se le enseñe en español, porque lo mismo. Los profesores franceses no lo hablan.

En cambio, en Suecia, un niño español podría pedir que se le enseñe en inglés, porque todos sus profesores suecos lo hablan.

El derecho a hablar y aprender en la lengua propia

(traductor gallego-español)

Comentarios a la noticia publicada en Vieiros: "Botadura oficial de Pro-Lingua: dorna plural "para que non afunda a ilusión". Vieiros, 03/10/2009.

#102 hai 6 horas e 52 minutos Raimundo [Valora este comentario Positivo -4 Negativo]

Ben, un debate... cos insultadores fascistas de sempre... como a algún destes os comentarios excesivos do McNally fanselle eternos, resumireinos (ao final deste comentario) nunhas poucas citas.

Pero primeiro comentarei algo co que non estou dacordo. E que pra min e fundamental. Di o Mcnally: "Lo mismso que si en un pueblo de Galicia sólo quieren recibir la enseñanza en español tres alumnos de 20 en una clase no pueden exigir ese derecho".

Ben, en Cataluña, todos poden esixir ese dereito. Porque todolos mestres poden ensinar en castelán, ou en catalán. E en Francia o 99% dos mestres non poden ensinar en castelán.

Ese é o problema, a complicidade do profesorado co aldraxe aos seus nenos, que son perxudicados no seu aprendisaxe, na súa cultura... a complicidade na discriminación por lingua (por sere fillo de traballadores castelánfalantes), por non resistir ao fascismo.

Dáse a misma "inmersión lingüística" do franquismo. Nel, a lingua imposta era o castelán, a dos señores. Hoxendía en Cataluña, a lingua dos señores é o catalán. E imponse do mismo xeito fascista (ver enlace abaixo).

En Galicia, no Pais Vasco, as linguas campesinas son arrumbadas polos das cidades. No Pais Vasco, os nacionalistas logran imporlles o vasco, gracias ao terror. Os mestres ensinan co mesmo medo que no franquismo... un avance. E non hai mais. Só fascismo.

E en Galicia, a tontería. A nacionalista. Os métodos pra salvar o dereito dos traballadores galegofalantes... a falar co médico en galego, porque sinon sae perxudicada a súa saúde... a falar en galego nun xuicio, porque senón pode perder unha terra... non teñen en conta as condicións galegas, moi duras, asi que...

Mergullanse unha serie de tontas propostas, copiadas dos cataláns (multas, cambeo de rótulos), e outras xa non tan parvas, xa tipicamente fascistas (discriminación nas oposicións da Xunta aos de Ferrol, a un millon de castelánfalantes galegos)... porque non saben mais que copiar...

E mentras o galego morrendo. Solución, a europea. Que a escola ensine ben a falar os idiomas, porque sonche varios os que necesitan os nenos, para non ser perxudicados no seu dereito a ter un futuro mellor (inglés, galego, castelán).

O Edelmiro Momán deixounos varios artigos en Vieiros, nos que mostranos como en Europa isto é o normal. Que os nenos aprendan tres ou mais idiomas... e solucionado o problema, o do galego. O do fascismo vai pra mais lonxe.

Enlace ao conceuto de inmersión lingüística:

http://nacionalismodeandarporc...

E agora as citas-resumen, pra que os insultadores non teñan que leer moito. Básicamente a exposición do McNally pode resumirse nestas parrafadas:

1ª cita: "¿Que diríais si alguien adoptase una postura simétrica de la vuestra y pidiese restringir el derecho a recibir los servicios públicos en gallego?"

2ª cita: "Lo que ya es el colmo es esa proclama de que el gallego es lo que nos identifica como gallegos y nos da un lugar en el mundo. La lengua como el “espíritu del pueblo”

3ª cita: "Defendéis que se pueda obligar a usar el gallego a quien prefiere no hacerlo en casi todos los ámbitos, incluso privados, y eso es inaceptable"

4ª cita: "¿Quien os ha dado el derecho o la legitimidad para determinar la identidad cultural – lingüística incluida – de todos los gallegos al margen del deseo de cada uno de ellos".

5º cita: "un gallego tiene derecho a que le atiendan en gallego si así lo desea cuando recibe un servicio público. Cuando va a un médico de la sanidad pública - aunqeu sea en régimen de concierto - tiene derecho a que haya un médico que le atienda en gallego".

¿Queda mais cortiño así? Podedesvos centrar mellor na argumentación, deste xeito cativo, e insultar menos? A ver... admitense apostas...

#105 hai 6 horas e 15 minutos fillotolo [Valora este comentario Positivo +3 Negativo]

Raimundo o que nos estás a contar é que en Euskadi se está a recuperar o idioma grazás ao medo ao terrorismo, que en Cataluña se lle obriga á xente a falar catalán e que en Galicia o galego está impoñéndose. ¿E eso non?, pois con todos os meus respectos teño que pensar que estás borracho ou drogado para poder escusarte de ser un completo subnormal.

#108 hai 6 horas Raimundo [Valora este comentario Positivo -2 Negativo]

#105 fillotolo ¿miracheste o nivel de alcohol? Mirao, home, mirao...

O que eu digo é que o vasco e o catalán imponse cos mesmos métodos co que o franquismo impoñía o castelán... métodos fascistas ( e o vasco morre, o galego tamén, e o catalán mantense polo aldraxe aos fillos dos emigrantes galegos, sudamericanos...)

E o intento de impor en Galicia eses métodos, levounos a desfeita nestas eleccións... y lo que te rondaré, morena...

E segue a morrer o galego, disecado para o linguaxe oficial, como o vasco, que ninguén fala en Bilbao, só nas enquisas... e en Cornellá (o 53% dos barceloneses usan o castelán)... aldraxe dos nenos, para nada...

E digo que a solución é doada... aprender idiomas seguindo os métodos pedagóxicos (e demócratas) europeos... dos que falaba o Edelmiro Momán en Vieiros.

Iso é do que falaba... recordos, e coidado cos controis de alcoholemia... ¡meten cada unha!

De cruzadas lingüísticas

- Discusión larguísima. Aviso - ( Traductor gallego-español)

"As linguas non teñen dereitos, só os individuos. Temos dereito a elixir a lingua dos nosos fillos no sistema educativo. Eis os dous lemas recorrentes cos que algúns grupos semellan ter descuberto o ariete para turrar contra o lexítimo dereito a normalizar a nosa lingua. (...)

A primeira asertación descoñece, ou quer descoñecer, unha nova categoría na evolución dos dereitos -seica son antievolucionistas- e que configura os chamados dereitos colectivos, de solidariedade ou dereitos de terceira xeración. Na historia e expansión dos dereitos humanos achamos unha primeira xeración constituída polos dereitos fundamentais de liberdade (expresión, asociación, residencia, opinión, manifestación, etc.) e unha segunda xeración conformada polos dereitos de igualdade (económicos, sociais, culturais, educativos, sanitarios, etc.). A categoría dos dereitos colectivos integra dereitos como os da paz, a un medio ambiente saudábel, a protección dos consumidores, o dereito ao desenvolvemento, ao goce sobre os patrimonios comúns e os espazos públicos, ás identidades colectivas, a protección das diversidades culturais, a libre determinación, etc. Estes dereitos predícanse dunha colectividade, non de individuos illados; non equivalen á suma dos dereitos individuais dos membros do grupo, senón que garanten e protexen o acceso a bens cun valor xurídico colectivo. Se os dereitos humanos de primeira e segunda xeración tamén incorporan contidos colectivos, estes son esencialmente dos individuos, namentres os de terceira xeración non se poden realizar máis que a través dunha acción colectiva ou comunitaria, dunha acción solidaria ou concertada de todos os estamentos sociais e, xa que logo, son de titularidade colectiva. (...)

Nas comunidades con lingua propia, a liberdade non é un sumatorio de liberdades individuais, senón que acada caracteres comunitarios onde os poderes públicos deben garantir e protexer este ben colectivo institucionalizando a lingua do grupo como oficial, regulamentando e pulando polo seu aprendizaxe e uso público, así como procurar a súa conservación e existencia." (Henrique del Bosque: De cruzadas lingüísticas. Vieiros, 28/01/2009)

#11 hai 15 horas e 23 minutos Raimundo [Valora este comentario Positivo -3 Negativo]

Home, o dereito a falar na súa fala é das persoas, de quen fala pola súa gorxa, non do veciño.

Por exemplo, nun instituto de Ribeira, o fillo dun mariñeiro indonesio, (se os hai), ten o dereito a aprender na lingoa que o seu pai quera (supoño que o español, porque pódelle ir mellor se marcha pra Asturias, ou o País Vasco). Ese dereito é individual, é dese neno. Non doutro.

Cada persoa ten dereito a falar na súa lingoa (eu, en castrapo), e a non ser discriminado pola súa fala. Este seríache un dereito dos “secundarios”. A min paréceme un dereito elemental, pero ben...

O dereito colectivo sería (por poñer un exemplo), o dos nenos dun instituto de Cornellá, de Ferrol, de Álava, de Alicante a seren ensinados na sua lingua-nai, que é nun 80% o castelán (ou o catañol.

Así como os dos institutos de Hernani ou Lérida o teñen a dereito colectivo de aprendere no vasco e no catalán. Ben.

Entendo que os nenos, ademais do dereito persoal (e secundario) a non sere discriminado, teñen o dereito colectivo a aprender na súa fala. En Ferrol, o castelán (ou o castrapo).

#13 hai 13 horas e 54 minutos arzaya

En realidade falar de liberdade lingüística é un absurdo, e entrar na discusión outro absurdo. Un falante andaluz pode falar o que queira e escribilo pero na realidade non é así. A existencia dun estándar implica que outras variedades están prohibidas socialmente. Por iso os comentarios anteriores sobre o castrapo está fora de lugar. Por certo, os indonesios veñen traballar aqui sen as súas mulleres e nenos, e o que queren é volver a Indonesia ao rematar a marea e así o fan. Os nenos e escolares de todo o mundo non teñen capacidade para escoller, polo a única liberdade é a que lle outorgan os pais e o goberno. Dá igual o que decidan os pais, se un profesor se nega a da-las clases nun idioma..expediéntase? A solución é a segregación en colexios por lingua, pero iso non o defende ningún partido político galego, entón volvamos ao principio e redución ao absurdo, a solución é irrealizable na actualidade. En realidade o que defende o PP é a inmersión en castelán (garantir o castelán para os que o falan e non garantir ensino en galego aos que falan galego)

#16 hai 3 horas e 26 minutos Raimundo [Valora este comentario Positivo -3 Negativo]

#13, arzaya, vexamos, utilicemos o conceuto de dereitos colectivos no ensino, nun instituto.

Por exemplo, de Cornellá (80% de castelanfalantes), ou de Ferrol, Coruña, Vigo (70% castelánfalantes).

¿A maioría castelán falante ten o dereito colectivo a recibir clases en castelán? Pois claro... senón veriánse perxudicados na súa aprendizaxe, poderían retrasarse, perder curso, ser diglósicos en castelán...

¿Basado neste dereito, poden impoñer o castelán a minoría catalánfalante, ou galegofalante?

Pois non, a minoría tamén ten “dereito a decidir” a lingoa do seu ensino. A no sere discriminados pola súa lingoa. A non sere prexudicados na súa aprendizaxe.

¿Hai ou non hai liberdade linguística? Esta, a de que cada un elixa a fala do seu ensino. E como o aprendizaxe é individual, a liberdade tamén.

E non hai problema, porque os profesores falan o catalán e o castelán (ou o galego e o castelán). Poden dar clase nas dúas lingoas. E facer realidade o dereito a decidir lingüístico de todos os seus alumnos.

Se non o fan, son uns feixistas. Quítanlle a liberdade (discriminan), a unha parte dos seus nenos no seu dereito a elixir a fala. Sexa a minoría ou a maioría. Feixismo.

#19 hai 45 minutos Maeloc-do-Rouco

Raimundo deixa de ralhar com a tua catalano-fobia...a razom da existencia do castrapo e o nom-ensino do galego a quem o falou por seculos...Por certo dixem-cho umha cheia de vezes..Em Stockwell (Sul da Londres) mais da metade da populaçom escolar fala galego-portugues ou espanhol e estas linguas ficam inexistentes nas escolas (agas a nivel optativo nalgumhas)...E os mestres podem aprender a falar galego, catalam ou o que seja...por que nom?? Ou e que so em Cornella ha que falar castelam?? Os teus argumentos tenhem a eiva da falha de rigor historico e moita histeria espanholista

#20 hai 29 minutos alpabarda

Raimundo. Penso que non te entendes nin ti mesmo. Faste preguntas, constéstalas á metade e non entras a debater o artigo en cuestión.

Dime só un exemplo dun país no mundo que permita aos seus habitantes desenrolarse no idioma que a cada un (o seu dereito individual, coma ti dis) lle parece máis acaido. Dime un exemplo.

#21 hai 28 minutos galeguzo

Raimundo é o típico exemplo de catalanófobo e submisso aos discursos da gente que não tem nada melhor do que tocar o caralho. Mais uma vez, repito a minha experiência vital...

Estudei num concelho com mais do 95% de galego-falantes e num centro de ensino com 100% (sim, pleno absoluto) de alunos galego-falantes (ao menos assim era quando eu estudei). De facto, nunca tive um companheiro de aulas castelhano-falante até o segundo ano de instituto.

Apesar dessa clara situação linguística de monolinguismo por parte do alunado, só tive aulas normalizadas em galego no primeiro curso de primária, sendo o resto de cursos monolingues em castelhano (1º e 2º de parvulário, e de 2º a 5º do EGB -ambos incluídos-). Isto é, dos meus primeiros sete anos lectivos, seis foram em castelhano. Ainda, as minhas primeiras aulas de galego chegaram em 3º do ESO (aos 7-8 anos), sendo (como digo) o resto tudo monolingue em castelhano.

Acaso eu não fui logo uma "vítima"? Não tinha eu direito a estudar na minha língua materna? Não se produziu uma injustiça?

Pois não. Daquela a legalidade permitia este tipo de situações (e tampouco hoje a cousa é tão diferente em muitos centros), e penso que saí bastante normalinho (bom, algo lusista, mas isso não é uma enfermidade, ou? :D).

Em resumo:
1.- Deixai de tocar o caralho.
2.- Não subestimeis a capacidade das crianças para estudarem numa língua diferente da sua, porque têm mais aptitudes que os adultos.
3.- Não é "Cornella", mas Cornellà.

#22 hai 8 horas e 20 minutos Raimundo[Valora este comentario Positivo -2 Negativo]

#18, Hermerico, Yolanda eche moito mais guapa, pero mais simpática a Rosa Díez.

Rosa Díez é unha muller ameazada de morte polo feixismo vasco. En Ferrol comocemos ben esa situación. Loita contra o feixismo, non contra o idioma vasco ou galego. Como fai Yolanda. E pocos mais.

Pero Rosa Díes manexa moi ben a red (como o Obama).

Si o ensino en galego utilizase a rede (nas aulas) tal como a Rosa o lingaoxe antefeixista, e os nenos falasen todolos días con cativos portugueses, brasileiros, arxentinos... o galego non estaría en perigo. Soio perigaría as imposicións lingüísticas nacionalistas (españolas ou galegas, catalanas...)

Cousas de saber facer as cousas coas ferramentas adecuadas, como a Yolanda, como a Rosa.

#23 hai 8 horas e 8 minutos Raimundo[Valora este comentario Positivo -2 Negativo]

#20, alpabarda, home, o que eu fago (sempre) e poñer en terra os conceutos abstractos dos artigos, neste caso os dereitos colectivos... os poño a funcionar dentro dun aula, e pasa o que pasa...

Falo do único país en que os profesores saben falar as dos lingoas na que falan os seus alumnos. Do único país no que esa riqueza lingüístuica é perseguida polas normas feixistas que impoñen a ese profesor (sí, bilingüe) o ensino en só unha lingoa (como no franquismo impuxóse a inmersión obligatoria no castelán).

No único país na que ese profesorado bilingüe acepta as mismas normas franquistas/feixistas de imposición dunha lingoa única, discriminando aos seus nenos que non a falan. E quedan tan contentos...

Dese único país no que o feixismo confúndese coa democracia... e o galego morre, mentras tanto, claro...

#24 hai 7 horas e 55 minutos Raimundo[Valora este comentario Positivo -2 Negativo]

#19 maeloc, por séculos falouse moi ben galego, sen escolas.

A inmersión lingüística obligatoria do franquismo no castelán, impuso a diglosia (o vello que non lee nen escribe en galego, e sí faino en castelán, pero fala galego)... e, claro, o castrapo.

E a inmersión linguística obligatoria no galego aumentará o castrapo.

Penso que si aos nenos castelánfalantes das cidades soio van ter ensino en galego, o que crecerá seráche o castrapo (escribirán coa ortografía castelá, xiros etc...). O Jordi Pujol laiábase de que o castelán perde pureza outro día... penso que é por eso, pola inmersión dos nenos castelafalantes que españolizan a catalán. Surxirá un catañol, cediño...

O profesor, que coñece os dous idiomas, debe ensinar moi ben a distinguilos, falando en perfecto castelán aos seus nenos castelanfalantes, e en prefecto galego, aos seus neno galegofalantes (e castigando sin recreo aos lusistas)...

E todo sería mellor para o galego... pero vai selo pra o castrapo ¿que apostas?

#25 hai 7 horas e 44 minutos Raimundo

#21 galeguzo, dacordo.

Nunha clase na que o 90% dos nenos sexan galegofalantes ou catalán falantes, o seu profesor a maioría do tempo falará en galego ou catalán. e un pouco en castelán, se hai un 10% de nenos castelanfalantes.

¿Cal é o problema? O profesor sabe castelán, e sabe catalán (os catalans), e galego (os galegos).

O que non pode e repetirse o que contas, que un neno non aprenda no súa lingoa nai. Porque é a mellor para aprender.

Os galegofalantes, coma ti, en galego. Os castelanfalantes, coma min, en castelán.

¿Ou agora vai ser un progreso repetir a mesma discriminación que sufriches, pero ao revés? Agora que se fastidien os nenos castelanfalantes, porque lles toca, coma tocoulles aos galegofalantes...

¡Érache o que necesitaba o galego!

#26 hai 6 horas e 55 minutos galeguzo

#25 A vulneração dos meus direitos linguísticos foi em plena década de 90, ou seja, "ontem", como quem diz. E ninguém se escandalizou. E agora não se fala de fazer o mesmo mas ao invés (já está Papá-Gobierno-de-España para evitá-lo), mas de que como mínimo o 50% do ensino seja em galego. Acho que é algo perfeitamente exigível para compensar o défice histórico que padecemos. Porque para poder ESCOLHER é preciso SABER, para uma LIBERDADE efectiva cumpre conhecer as alternativas. E, desde logo, tal como está agora mesmo o ensino do galego, não se garante um conhecimento sufiente desta língua, motivo polo qual difícil vai ser poder escolher nada.

#27 hai 5 horas e 54 minutos anacleto

As túas teorías, Raimundo, sustentan un "apartheid" non só lingüístico, senón cultural, social, etc...Son indefendibles en calquera outro contexto, si as trasladas a outro país. Pero aquí vale todo, parece.Os que "nacen" galegofalantes, vale, que lles den clase en galego, pero que o idioma non "contamine" aos que van á clase e viven na mesma sociedade que eles e falan maioritariamente castelán, non vaia ser que se contaxien. Ademáis, cos que empezan falando galego xa se encargarán os medios de comunicación, a mentalidade acomplexada cara ao idioma propio e unha maioría de profesores non menos acomplexada e incumplidora das leis de irllo borrando da cabeza e da fala.

Por certo, qué facemos neste contexto co Inglés ou outro idioma extranxeiro? Non é unha imposición para o pobre neno monolingüe?. Ademáis deso, debuxades un falso panorama de bloques monolíticos falantes dun só idioma.O que fai falla é darlle formación e importancia social e académica a ambos idiomas, coa diferencia de que o castelán eso teno garantido, e o galego non, porque se pasan a mínima protección marcada por lei polo forro dos...
En definitiva, os "bilingüos" prantexades unhas opcións de auténtico apartheid, dignas do goberno de Pretoria aquel.
Por certo, o artigo moi bon e ben escrito.

#28 hai 3 horas e 18 minutos alpabarda

Raimundo: Ou non entendiche a miña pregunta, ou non a queres entender. Pedinche un exemplo dun país no mundo no mundo que practique o que ti propós. E dicir. Que a política linguística se faga por individuos, non por intereses públicos e culturais.

Os problemas que temos na Galiza son semellantes aos de Suecia ou Dinamarca. O Goberno Danés se está a preguntar se o aumento dos falantes en inglés é suportable coa superviviencia do danés como lingua culta. O incremento de falantes en inglés implica que os neoloxismos virán tamén por esa lingua e o danés non evolucionará. Con este problema están dispostos a iniciar políticas de obrigaroriedade do danés (fascismo, según tí). Non tratemos o noso idioma como as reservas dos indios, por favor, e saiamos ó mundo copiando aos mellores.

Por outro lado, deixemos de lado as chorradas que dicimos sempre no noso país. Se por ter máis clases de galego rematas falando castrapo é un problema personal do individuo (ou do sistema educativo) pero non do galego. E dicir, se por ter máis clases de matemáticas rematas facendo ecuacións e poñendo no canto dun x a fórmula do cloruro potásico, o único que se amosa é a incompetencia do individuo non a incompentencia das matemáticas ou da química.

Insisto. Saiamos ó mundo dunha punta vez e vexamos como tódolos paises, incluso en contra do opinión maioritaria da poboación adoptan as políticas linguísticas moi similares ás nosas. A ningún sueco se lle ocorrerá dicir cousas como as que dicimos aquí. "Se aprendo máis sueco o que pasará e que non falarei ben nin sueco nin inglés". MENUDA CHORRADA. SOMOS UNS PALETOS E NON SAIMOS DELA.

#29 hai 2 horas e 55 minutos Maeloc-do-Rouco

Raimindo, meias respostas e repsotas a meias som-che amesma coussa..as vezes milhor nom contestes nada...como ja adoitas a fazer a cotio...A razom do castrapo foi o ensino oficial, hegemonico (mesmo para os que nom iam a escola, mais tinham que resolver asuntos com a igreja, admon, etc etc) do ESPANHOL como lingua UNICA, num pais que (ainda hoje) na sua esmagadora maioria FALAVA GALEGO...Tu jaora que es do que prefires o castrapinho regional afim ao auto-odio que professas que umha lingua normalizada, culta e como tal presente no ensino como em justiça lhe corresponde desde ha seculos...Pra ti o galego e o catalam tenhem uns deveres e o espanhol tudos os direitos, mesmo para ensinar-lho a quem nom o fale....que foi o que passou (e ainda passa) na Galiza per secula seculorum...

#30 hai 38 minutos Raimundo

#27 anacleto, se tódolos mestres falara inglés, (galego e castelán xa o falan, mais mal que ben). Todos. Non faría falta a clase de inglés. Na aula falaríase en inglés, en castelán, en galego. Os nenos aprenderían escoitando e falando... de pequeniños.

Como o nivel cultural non da pra tanto... como os nenos non falan pola rede con nenos irlandese, ingleses... pois a seguir de de memoria... ouseña, que non aprenden... nin inglés nin galego.

Se o mestre falase tódolos días en galego, e castelán, dándolle a mesma importancia aos dous, según lle pete, pero aos dous, non hai problema.

O “apartheid” é no que vivimos os das cidades castelánfalantes (de Ferrol, de Vigo, de Cornell(á), de Alicante, de Vitoria...) que non podemos presentarnos as oposicións autonómicas. E de por vida, "apartados" da nosa administración.

O artigo está moi ben escrito, pero non explica como funcionan os dereitos colectivos na realidade, cando chocan cos dereitos primarios (liberdade de cátedra, dereito a non sere discriminados pola lingoa, dereito a aprender na lingoa-nai), cando chocan os dereitos das maiorías e das minorías.

Así que fágoo eu... paseniñamente, como din na TVG

#31 hai 1 minuto Raimundo

#28 alpabarda, o inglés é a lengua do comercio, non dos señores. O danés é o idioma de todo (dos daneses pobres, e mais dos ricos).

Dinamarca é unha economía moi internacionalizada. Teñen que saber inglés. Todos. Metérono nas escolas. Tiveron un éxito total, polo que dis.

¿E teñen medo a un castrapo inglés-danés? ¡¡ Quen tivera ese problema...!! Pagaría o que fose por telo en Galicia. Hasta falaría en lusista, se axudara...

En Cataluña, en Lituania, en Sudamérica, haiche a lingoa dos señores (o catalán, o lituano, o inglés, o español...), e a dos traballadores ( o español en Cataluña, o ruso en Lituania, o español en USA, o aymará, o quechúa...).

O inglés en Dinamarca, en Cataluña, en Lituania, en Bolivia, e a lengua do comercio.

Nas escolas hispanas de USA, ademais, a dos señores.

Pero en Galicia, o galego e a lingua dos campesiños, e dos traballadores de orixe campesiña. E o castelán é a lingua dos señores, é dos da cidade (cada vez mais, e a unha velocidade que arrepía). En Ferrol, de sempre, de todos. Co castrapo.

O inglés imponse pola economía, é un problema cultural (e en USA, ademais, tamén, é a lingua dos señores).

A imposición do catalán aos inmigrantes, do lituano aos rusos, do español aos indios, é clasismo, racismo, feixismo...

En Galicia é distinto. É a lingua dos campesiños a que esmorece... nas cidades...

¿Ou non?

#38 hai 1 dia arzaya

A terceira lingua de Cataluña, de acordo con La Vanguardia é o amazigh, lingua bereber. Teñen dereito os pais a escoller ensino en bereber en Cataluña?
A liberdade comentada supoño que se cinxe entón só ás linguas oficiais.
A primeira lingua dos concellos occidentais do Bierzo e Zamora é o galego, porém a lingua está excluída nas escolas..entón a liberdade non é universal nin sequera en España, depende de onde naces (españois de primeira, españois de segunda)

Terceiro, e máis complicado. Como pensan facer efectiva esa "liberdade"? Van respeitar o dereito dos galegofalantes a unha educación íntegra en galego? até qué nivel de ensino?

Cuarto, se eu asumo que o galego é portugués (feito recoñecido por diversos lingüístas) teño dereito a clase en portugués? Quen determina que o que falo ou non é portugués? os castelán falantes de Galiza? Onde está a liberdade?

A constitucíón determina a miña obrigación de saber galego, estamos a favor da igualdade ou da liberdade? polo que se ve non é o mesmo.

Quen determina a lingua que fala unha familia galega con membros que falan varias linguas?

Se dan liberdade de escolla é indubidable que a maior parte dos que escollan galego estarán nas cidades, pois no rural existe unha percepción negativa do galego. Cómo se obriga a un profesor castelán falante a dar clases na "liña educativa do galego"? Cambiamos os destinos deses profesores, cambiamos o sistema de promoción? Fágano!

Non non enganemos, o que se intenta promover non é a liberdade senón a desregulación. Nese caso o futuro do galego na escola depende dos profesores.

Hipóteses:

1) dúas liñas educativas. O futuro do galego na escola depende dos pais. Sea conciencia nacional aumenta sería un éxito sen precedentes: o predominio do galego no ensino sen discusión posible

2)desregulación: o futuro depende dos profesores. Seguiría a haber protestas dos castelán falantes e dos galego falantes.

3) Asimetría: liña de castelán garantido e liña galego-castelán. Sería inasumible por moitos galego falantes. Depende tamén dos profesores. Un profesor que explique en galego nesa liña será expedientado, maravilloso argumento reivindicativo, moi útil para o galego

En resumidas contas, efectivamente a lingua non se fala por decreto, pero se pode promover ou obstaculizar o seu uso. Sabemos qué partidos están detrás da obstaculización. Voten en consecuencia.

#40 hai 1 dia suso

Raimundo:
Muito bem, concordo plenamemte contigo, aí falache.
Impor a língua dos senhores aos obreiros e aos pobres é, como dizes, fascismo, classismo e totalitarismo. Em Madrid e em Almeria, os fascistas (que são o 100% da povoação) impõem totalitariamente o castelhano aos inmigrantes marroquinos, senegaleses, polacos e galegos.... A mim, quando vou a Merdid, por exemplo, no aeroporto, não há xeeito de que me atendam em galego, impoem-me fascistamente o castelhano. Viva o galego em Merdid...! Viva o árabe em Barcelona...! Viva o ruandês na Galiza...! Viva la pepa...!

#43 hai 20 horas e 51 minutos Hermerico

Sim, Raimundo, já supunha que para tí é mais simpática a fascista da Rosa Diaz, ameazada segundo tí pola resistência vasca, e que "nom vai contra o idioma basco ou galego", nom, é pola "liberdade", a liberdade individual de falar galego ou nom, e a obriga colectiva do espanhol.
Vá! fai-nos um favor e escreve em espanhol!

#46 hai 26 minutos Raimundo

# arzaya, só hai un modelo lingüístico, o democrático, no Bierzo, en Cornellá, o do bereber. O mesmo.

Se nunha clase do Bierzo, o 80% dos nenos falan galego, nesa clase o mestre ten que falar en galego (e en castelán co 20% restante). Os mestres non falantes, non, pero teñen que aprendelo. Para ensinar mellor. Na súa lingua-nai.

En Cornell(á) o mestre ten que falar castelán co 80% dos nenos (e en catalán co 20% restante). Pódeo facer. Fala castelán e catalán. Coma todos os mestres cataláns. Sen excepcións. Se non o fai, e un feixista.

E si o bereber é a terceira lingua de Cataluña, pois significa que é outra sinal da identidade catalana, coma a sardana, coma a rumba catalana, coma a Feira de Abril de Barcelona.

Pero na escola... se nun instituto barcelonés o 50% dos neneo falan o bereber, terán que aprender en castelán, ou en catalán (según elixan os seus país), porque non hai mestres que o saiban. Unha mais das miserias da emigración.

Coma en Francia un neno español da emigración española ten que aprender en francés. Polo mesmo, os seus mestres non falan o castelán. Ten que ir a unha clase de idioma español.

Os nenos bereberes teñen que dar unha clase de idioma bereber, con mestres bereberes, contratados pola Generalitat. Pero dentro de 15 anos, os nenos bereberes xa deberían poder aprender todo en bereber, castelán e catalán. Polo dito, por sere o bereber outra identidade catalana. E porque, entón, pasado o tempo, xa teñen dereito, que a Generalitat ten que facer posible. Pra eso pagan impostos.

¿Como facelo? Sen hipóteses.

Collendo os métodos pedagóxicos dos que o fan de marabilla, coma os daneses, ou os suecos. Tráense as nosas escolas eses métodos ¡e listo! O resto é feixismo (que un neno do Bierzo, de Cornellá, non poda aprender na súa lingua). Con democracia escolar e diñeiro, acabouse o conto.

E porque o futuro do galego (e do bereber), depende dos profesores, claro, de se se ensina ben ou mal.

#47 hai 20 minutos Raimundo

#43 hermerico, Rosa díez, e moitos galegos emigrantes en Bilbao, están ameazados de morte por uns señoritingos asesinos, fillos dos carlistas navarros que lle deron a vitoria a Franco.

Que resiste ao feixismo merece todolos respetos.

E a Yolanda, en Ferrol.

#48 hai 15 minutos Raimundo

#40, suso, cando chegas a Madrid, ou a Becelona, falas castelán porque sinon... e cando vas a París, en francés ou inglés. Sinon...

E si vas a Barcelona e falas en castelán, un de ERC contestáche en catalán, entón... ¿onde está o imperialismo? E a mala educación, a falta de respeto... ¿en Madrid? ¿En Barcelona?

#49 hai 8 minutos Raimundo

#38 arzaya, pois nada, se o galego e o pirtugués sonche iguais, ¡veña! A traer profesores portugueses a dar clase de Matemáticas e de todo. A ver que pasaba...

Cataluña, "solo una autonomía española", pero muy bien pagada, donde los emigrantes no quieren aprender catalán ¡El acabóse! La realidad...

Si Quim Monzó se imaginara como un emigrante ecuatoriano, con familiares en Madrid, que está trabajando en Barcelona, pero sabe que dentro de un año, en cualquier lugar de España, comprendería perfectamente que ese emigrante (ecuatoriano, marroquí, rumano...) quisiera que sus hijos aprendieran en español. El por Cataluña ya hace lo que debe. Financiar la Seguridad Social. Su deber. Su derecho, que sus hijos aprendan en el idioma que él crea más conveniente para su futuro. Su deber de padre.

"Monzó considera que "Catalunya está a camino de convertirse en una región de España y punto".(...)
Además, el escritor ha afirmado que "la inmersión lingüística es una falsedad" y ha lamentado que "el libro en catalán es marginal", puesto que "hay sólo un 2% de libros escritos" en esta lengua. (...)
Igualmente, ha remarcado que "los inmigrantes ni hablan catalán ni lo quieren hablar". "Una cosa es que la lengua evolucione y otra es que se esté convirtiendo en un dialecto del castellano, que es lo que está pasando ahora", ha dicho. (...)
El escritor ha recordado en este sentido que "una mayoría brutal de la población ya le está bien tal como estamos, una autonomía de España". (e-notícies, 22/01/2009)

¡ Como una buena vida psíquica, no hay nada !

“Existimos las personas pero también las colectividades, con voluntad y vida psíquica propia. Cataluña existe y está viviendo un momento de confusión, se siente despreciada y humillada. Cree que España no la reconoce, la niega y la encierra ahogándola. Pero también se siente insegura, la imagen que tenía de sí misma se ha resquebrajado completamente y desconfía de sus propias capacidades.”

Las cosas de las vidas psíquicas, que se suelen encerrar en sí mismas, sobre todo en la adolescencia.

“La minorización a que estuvo y está sometida Cataluña condujo al nacionalismo catalán a un infantilismo y frivolidad que han metido a esa comunidad en un verdadero jardín de laberintos. Una inmadurez egocéntrica que se mostró de un modo penoso recientemente en una manifestación el día siguiente del asesinato de un guardia civil en Francia.”

La vida psíquica es egocéntrica y frívola, porque la vida psíquica madrileña la “minorizó” ¿O sería la española? Y la vida psíquica gallega ¿Qué papel tuvo en ello? ¿Y la vida psíquica charnega? No me extraña que ande enfurruñada.

“Cataluña está haciendo cuentas consigo misma, analiza sus propios fallos y las ofensas recibidas. Su sentido común le dice que tiene lazos fuertes con el resto de España, también se siente insegura de sí, pero también sabe que es perfectamente capaz de existir por sí misma.”

Mientras exista la SEAT, hay existencia. Sin ella…

“Quien subestime el poder de las ideologías y, sobre todo, de los sentimientos colectivos y crea mezquinamente que sólo existen razones económicas, no entiende a Cataluña, no entiende la historia y no entiende nada.”

En Servia, Croacia, Bosnia, Kosovo (lo que en paz se llamó Yugoslavia) lo entienden perfectamente.

(SUSO DE TORO: Razón y sinrazón de Cataluña. El País, ed. Galicia, Opinión, 17/12/2007, p. 29)